Een jaartje in de natuur leert Dorenda Verhaegen wat zij echt wil: een eigen huis bouwen in het groen. Terug in Nederland pakt ze de koe bij de horens. Ze slaat aan het ontwerpen, wint met haar woonplan de jaarlijkse duurzaamheidswedstrijd van de gemeente Bergeijk en is nu dolgelukkig en off-grid in een mini tiny house-wijkje. Een proces met haken en ogen, maar met een zeer welwillende gemeente. ,,Hier deinzen ze niet terug voor een moeilijk project. Ik vind dat heel mooi.’’
Dorenda wil net als velen fijn en betaalbaar wonen. Ze kiest in eerste instantie dan ook voor antikraak wonen in Tilburg. Dat bevalt op zich prima, maar ideaal is het niet. ,,Ik vind antikraak een mooie oplossing als je goedkoop wilt wonen en daarbij leegstaande gebouwen worden benut. Maar op een gegeven moment maak je je zo’n antikraakwoning eigen. Je smeert verf op de muren, je haalt meubeltjes om het in te richten. Ik ging me hechten aan de plekken. Dat maakt het moeilijk als je wéér weg moet.
Het zelf kunnen voorzien in je behoeften en het zelf bouwen van je huis vind ik een erg aangenaam idee’’, vertelt de 31-jarige docente, die zo op het ontwerpen en bouwen van haar eigen tiny house komt. ,,Ik bedacht zo een oplossing voor het steeds moeten opgeven van mijn woonplek. Wat als ik mijn huisje nu mee neem en daarvoor een comfortabeler en beter huis bouw?’’
De geboren Brabantse zegt het stadse leven van Tilburg vaarwel en laat haar oog vallen op het dorpje Bergeijk. Daar doet ze in 2017 met haar nieuwe woondroom mee aan het gemeentelijke stimuleringsproject BeGREENER, een jaarlijkse duurzaamheidswedstrijd. Dorenda pakt de zaken grondig aan. ,,Ik heb het beleidsplan van de gemeente doorgespit. Alle zaken die gingen over duurzaamheid en wonen heb ik opgeschreven. Samenvattend wilde dit zeggen dat tiny houses een van de oplossingen kunnen zijn voor de woonproblemen. Voor de prijsvraag moest er een video ingediend worden. Ik legde hierin uit wat een tiny house is en hoe het eruit ziet, want in die tijd wist nog bijna niemand wat een tiny house was.’’
Het goed doortimmerde duurzaamheidsplan van Dorenda valt in de smaak bij de gemeente Bergeijk, dat haar plan als winnaar aanwijst. Het echte werk kan beginnen, want zij mag haar huisje gaan bouwen. De gemeente stelt wel een lijstje aan voorwaarden op. Zo mag het huisje niet groter zijn dan 50 m2, moet het voldoen aan het Bouwbesluit, off-grid zijn en een tuintje en parkeerplek krijgen. Verder moet Dorenda er een groene leefstijl op nahouden en een educatieve rol spelen door open dagen te organiseren.
Het vinden van een geschikte locatie is nog de grootste hindernis. ,,Het proces duurde langer dan verwacht. Er moesten veel dingen uitgezocht worden. Zowel vanuit mijn kant als de kant van de gemeente. De plek die ik aangedragen had, kon namelijk niet omdat er geen officieel huisnummer op stond. Uiteindelijk zijn we daarom op de huidige plek uitgekomen. Het is een veld waar een projectontwikkelaar bezig is met het bouwen van nieuwbouw. De nieuwbouw komt langzaam dichterbij en op een gegeven moment maken wij ook weer plaats voor nieuwbouw.’’
De gevonden locatie is veel groter dan de door Dorenda in eerste instantie beoogde plek en zij ziet hierin mogelijkheden voor meerdere tiny houses. Ook dit idee wordt door de gemeente omarmd. ,,Ze zagen er wel wat in. Daarbij laat het ook zien dat er meer geïnteresseerden zijn in tiny wonen dan alleen ik. Dat snapten ze.’’ Via een onlineoproep komt Dorenda al snel met geïnteresseerden in contact, maar toch duurt het even voordat het 3 huisjes tellende mini-dorpje in wording haar bewoners heeft.
En zo verwelkomt Dorenda uiteindelijk 2 stellen als toekomstige buren, waarmee zij gezamenlijk met de gemeente verder overlegt. ,,Het contact met de gemeente ging erg goed. We zijn meerdere malen bij elkaar gekomen waarin we beiden dingen aandroegen. Het was echt een samenwerking met de gemeente. Onze contactpersoon is de ambtenaar van duurzaamheid. Zij snapt onze keuzes en kon deze daarom ook goed uitleggen aan de ambtenaren die de woonvorm minder goed begrijpen’’, aldus de initiatiefneemster, die dan ook vindt dat veel andere gemeenten een voorbeeld kunnen nemen aan Bergeijk.
Terwijl Dorenda het ontwerp van haar huisje vorm geeft, ontmoet zij Aerjen, die net is afgewezen voor een tiny house-project in Friesland. Ze worden verliefd en besluiten samen in haar tiny house te gaan wonen. Dorenda voegt een meter aan haar ontwerp toe en het bouwen kan beginnen. ,,Hij was echt precies wat ik nodig had op dat moment. Ik denk dat het me alleen niet gelukt was. Het duurde ook best een tijd voor het af was. Er gaat natuurlijk een hele studie aan vooraf en dan komt het hele bouwproces ook nog. Daarbij had ik nergens ervaring in, maar nu voldoet ons huisje aan het Bouwbesluit voor een tijdelijke woning’’, glundert de Brabantse.
Het tiny house van het Dorenda en Aerjen bestaat voornamelijk uit tweedehands of recyclebare materialen. ,,Ik wilde een warm, licht en duurzaam huisje. De gevelbekleding van ons huis hebben we opgehaald in een oude villa in Eindhoven. De latten waren meranti-latten van een vogelkooitjesbouwer die gestopt was. De stalen balken die deel uitmaken van onze constructie zijn balken uit de oude Philipsfabriek en onze keuken komt van een sloper die meerdere van deze keukens uit appartementen sloopte.
Verder hebben we een cv-kachelsysteem met een hygiëneboiler. In de zomer verwarmen wij deze met de overige energie van onze zonnepanelen en we hebben een accusysteem. Douchen, wassen en afwassen doen we op regenwater. Ons huisje is geïsoleerd met vlas en is dampopen gebouwd. Doordat we ons huis zo dik geïsoleerd hebben kon het niet op een trailer, daarom hebben we ervoor gekozen om ons huis middels een dieplader te kunnen verplaatsen.’’
Het interieur oogt heel ruimtelijk en dat is een bewuste keuze van het stel. ,,In ons huisje zitten geen vides. Je kunt alle hoeken van het huis zien. Daardoor is het heel ruimtelijk en heb je altijd contact met elkaar. We slapen op een kast, waardoor er veel ruimte is boven ons hoofd in het slaapgedeelte. Ik vind het fijn om rechtop te kunnen zitten in bed’’, zegt Dorenda.
Samen met haar buurtjes geniet Dorenda van het leven in het door haar zelf tot stand gebrachte mini-dorpje in Bergeijk. Ze mogen in elk geval tot 2023 op deze plek blijven staan. Met de oprukkende nieuwbouw groeit ook de onrust bij de Brabantse, die inmiddels tiny house-docente is bij haar eigen bedrijfje Kiem. ,,Uiteindelijk wil ik erg graag een vast plekje voor ons huis. Die onzekerheid vind ik niet fijn, maar je moet ergens beginnen. Die plek komt er ooit wel voor ons.’’
Foto’s: ©Klein Wonen Magazine
Een volledige versie van dit artikel verscheen ook in editie 14 van Klein Wonen Magazine
