Waar veel tiny house-liefhebbers een rustig stekje in de natuur willen, kiest Marjo van de Camp bewust voor een combinatie met de reuring van een camping. Lange tijd stond zij op een mini-kampeerterrein, maar sinds een maand is zij verhuisd naar een wat drukkere camping in het zuiden van het land. ,,Ik wil graag een plek waar mensen zijn en waar ik ook wat kan betekenen na mijn pensioen’’, aldus de 60-jarige verpleegkundige, die nog wel stiekem droomt van het wonen in een community.
Het tiny house van Marjo is er zeker geen eentje van dertien in een dozijn. Twee dingen vallen meteen op: de grootte en de sfeer. Met een lengte van 11.70 meter, een breedte van drie meter en een hoogte van vier meter heeft het wel wat weg van een woonark, maar dan op het land. De kozijnen en openslaande deuren met kleine ruitjes en de gezellige veranda maken het tot een droomhuisje voor velen. ,,Bijna iedereen vindt het supergezellig en ook echt bij mij passen. Veel mensen roepen: dit wil ik ook!!!! Ik krijg alleen maar leuke reacties’’, vertelt Marjo.
Tekst gaat verder onder de foto.
Bonaire
Na een half jaar werkzaam te zijn geweest op Bonaire weet de verpleegkundige obstetrie wat ze wil op woongebied. ,,Daar kwam ik erachter hoe weinig je nodig hebt. Met één grote koffer heb ik een half jaar geleefd in een klein appartementje. Dat was het moment waarop ik dacht: dat kan in Nederland dus ook. Ik wilde graag een klein huisje voor mijzelf hebben. Eentje dat betaalbaar is en weinig onderhoud nodig heeft, zodat ik lage lasten heb, minder kan gaan werken en meer kan genieten van het leven en de natuur.’’
Nog onder de tropische Antilliaanse zon duikt Marjo het internet op met het trefwoord tiny house. ,,Daar heb ik deze gevonden. Mijn huisje heet ook Bon Bini, wat welkom betekent. Daarna moest ik nog op zoek naar een plek om te mogen staan. Een uitdaging! Ik wilde eerst een plek vinden en dan het huisje kopen. Gelukkig kende ik iemand die een mini-camping heeft en daar was ik van harte welkom. Het was een makkie, omdat de eigenaresse meteen ja zei toen ze het huisje zag. Ze is bij de gemeente gaan informeren wat wel en niet mag en zo geschiedde. Het is een mini-camping voor hooguit zes plekken, kleine campers of caravan of tent. Mooie omgeving, veel watersport, wandel- en fietsgelegenheid bij een rustig dorpje met helaas geen winkels. Ik mocht daar staan, maar niet officieel wonen. Wel 365 dagen recreëren.’’
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Sfeervol ingericht
Marjo heeft haar tiny house even sfeervol ingericht als je van de buitenkant zou inschatten. Hout vertolkt een hoofdrol in zowel de afwerking als de meubels. Twee glas-in-lood-schuifdeuren schermen de slaapkamer af van de woonkamer, waarin de houtkachel gezellig brandt. Op de door een schuin dak gescheiden twee kleine bovenruimtes zijn twee extra slaapplaatsen en een kamer gecreëerd. ,,In totaal heb ik 40 vierkante meter woonoppervlak. Naast de houtkachel heb ik nog een airco, die zowel koude als warme lucht kan blazen. De keuken is uitgerust met een koelkast met vriezer, vaatwasser, oven-magnetron, een wasmachine en een droger. Het was mogelijk om off-grid te wonen met dit tiny house, maar het kon ook worden aangesloten op het riool, stroom en water. Alle luxe dus!’’, lacht de pal onder de rivieren Maas en Waal opgegroeide Brabantse.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Camping heeft voordelen
Op de mini-camping geniet Marjo van de natuur om haar huisje, maar ze mist toch iets. ,,Ik merkte dat het daar in de winter toch wel heel erg rustig is. Ik wilde graag naar een plek waar meer mensen zijn en waar ik ook wat kan betekenen na mijn pensioen. Waar ik mijn handen uit de mouwen kan steken en mee mag werken op het terrein. Ook miste ik daar wat winkels om boodschappen te doen.’’ Dus gaat zij op zoek naar een andere locatie. Het liefst een camping. ,,Een camping heeft voor mij voordelen, omdat er meer te doen is en er mensen zijn. In de zomer lekker veel reuring en in de winter meer rust, maar toch ook nog mensen om je heen.’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Boeren en campings benaderd
Het kost haar uiteindelijk 2,5 jaar om een nieuw stekje te vinden. ,,Ik heb vele boeren benaderd, campings aangeschreven, zorgboerderijen, kinderboerderijen, echt overal waar ik dacht wat te kunnen betekenen, heb ik aangeschreven of bezocht. Bijna allemaal vonden ze het een mooi idee, maar deden het niet omdat het niet in het bestemmingsplan past. De gemeentes kregen vaak de schuld omdat die moeilijk deden. Maar de aanhouder wint en nu is het dus eindelijk gelukt!’’, aldus Marjo. ,,Helaas mag ik op deze nieuwe plek ook alleen 365 dagen recreëren. Deze plek is ook uit nood geboren, omdat er bijna geen andere plekken te krijgen zijn. Maar ik ben wel heel blij met deze plek!’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Natuur alom aanwezig
Haar nieuwe camping is een garantie voor reuring en ook de natuur is alom aanwezig. ,,Er is hier een groot natuurgebied, veel bossen, een echt wandel- en fietsgebied en een meer om te zwemmen. Genieten, dus! Er kwam toevallig een dubbele kavel vrij en ik heb dit kunnen huren. Of ik straks als ik met pensioen ben wat werkzaamheden kan doen, moeten we nog bespreken, maar ik denk dat alle hulp welkom is. Dat gaat goed komen. Ik denk aan tuinwerkzaamheden, schilderwerkzaamheden, entree heffen bij het zwemmeer, misschien wat activiteiten organiseren voor de toeristen en onderhoud.’’
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Niet uit gedroomd
Voorlopig heeft Marjo haar stekje wel gevonden, maar dat betekent niet zij uit gedroomd is. ,,Ik zou graag op een grote kavel met ongeveer tien tiny houses erop willen wonen. Het liefst aan het water met gelijkgestemde mensen, die ook voor elkaar zorgen als dat nodig is. Waar jong en oud met elkaar leven, groenten verbouwen, samen bouwen, samen leven en elkaar helpen. Waar materieel niet belangrijk is, maar wel contact met elkaar. Keep on dreaming!’’
