Eva Lobach woont eindelijk zoals de natuur het bedoeld heeft
Studie, werk en ouders houden de naar een leven in en met de natuur hunkerende Eva Lobach jarenlang in de stadsjungle van Amsterdam. Een erfenis, de waarde van haar hoofdstedelijke appartement en de vrijheid van haar pensioen zorgen er nu voor dat zij eindelijk kan wonen zoals zij het liefst wil. In het Almeerse Oosterwold realiseert zij haar zelf ontworpen tiny house op een kavel midden in het groen. Toch heeft zij nog een grote wens. ,,Wat er voor mij nog aan ontbreekt, is wonen met mijn kinderen en kleinkinderen direct in de buurt.’’
Wonen zoals de natuur het bedoeld heeft. Het is een basale behoefte voor Eva. Toch komt het er in haar werkzame leven niet van om haar leven op die manier in te vullen. ,,Ik ben in Amsterdam geboren. Ik ging er op school, studeerde er en vond er werk’’, vertelt de 66-jarige voormalige wiskundeleraar en onderzoeksmethodoloog, die samen met haar kleine kinderen een tiental jaren een uitstapje maakt naar de overzijde van het Amsterdam-Rijnkanaal om in het Woonkollektief Purmerend te gaan wonen. ,,Daarna ben ik teruggegaan naar Amsterdam om dichterbij werk en mijn bejaarde ouders te kunnen wonen. Al die jaren heb ik wel gedroomd van wonen in het groen, maar dat was onbetaalbaar en onpraktisch vanwege werk en de kinderen.’’
Eva stilt haar honger naar een groener leven onder meer met een cursus permacultuur en voedselbos. De Transition Towns-gedachte van Rob Hopkins is voor haar de trigger om zich hierin meer te verdiepen. ,,Dat idee houdt in dat we van onderop de transitie van fossiele brandstoffen naar duurzame alternatieven vormgeven. Iedereen kan in zijn eigen omgeving een transitiewerkgroep beginnen, waarbij thema’s als lokaal geld en verduurzaming van de voedselproductie een rol spelen. Ik wilde in mijn eigen omgeving in Amsterdam-Nieuw-West ook zo’n groep beginnen en het leek me handig om expertise mee te brengen. Vandaar dat ik me geschoold heb in de richting van duurzame voedselproductie volgens de principes van permacultuur en voedselbos. Die werkgroep is er helaas nooit gekomen.’’
Ik was altijd aan het rondkijken naar betaalbare mogelijkheden
Weggegooid is deze cursus in elk geval niet, want in Oosterwold moet zij haar kavel grotendeels gebruiken voor stadslandbouw. Het is dan ook een perfecte match voor Eva. ,,Ik was altijd aan het rondkijken naar betaalbare mogelijkheden voor een groenere en minder lawaaiige manier van leven buiten Amsterdam. Toen ik van Oosterwold hoorde was het nog vrij in het beginstadium. Ik was meteen heel enthousiast. Hier was het mogelijk om betaalbaar groen wonen met duurzame voedselproductie te combineren. Toen mijn ouders waren overleden en mijn betaalde werk vanwege pensionering bijna afliep, kon ik mede dankzij een erfenis en de lage prijzen in Oosterwold mijn groene droom waarmaken.’’
Groen is overigens niet het enige belangrijke woonwens voor de huidige studente aan de Schrijversvakschool Amsterdam. Ze zoekt ook gemeenschapsverband. ,,Als je geen dagelijkse werkzaamheden buitenshuis meer hebt en als je minder mobiel wordt door lichamelijke beperkingen, dan wordt de relatie met de buren belangrijker. Ik denk dat wij mensen niet gemaakt zijn om dagenlang alleen in een huisje te zitten zonder contact met andere mensen. Voor senioren is het belangrijk dat je een vanzelfsprekend contact hebt met je buren. Ik ben niet iemand die zo’n initiatief zou kunnen trekken, maar gelukkig vond ik, gewoon via Funda, een advertentie van de Tiny House Farm in Oosterwold. Een gemeenschapje van 31 woningen rondom een gemeenschappelijk gebouw. Dit is voor mij, dacht ik.’
Eva kiest voor een tiny house, omdat ze in haar leven heeft ontdekt dat je feitelijk maar weinig ruimte nodig hebt. ,,Na mijn scheiding in 2000 heb ik op 4 verschillende adressen gewoond in Amsterdam met verschillende woonoppervlakten. Overal in huis zat ik maar op 2 plekken; mijn bureau, die tevens dienst deed als eettafel en de bank. Dan heb je nog een bed, wat kastruimte een badkamer en een plek om te koken nodig. Alle andere ruimte is vrijwel alleen maar voor het oog en niet echt functioneel. Het kost alleen maar geld, want je moet het inrichten, onderhouden, schoonmaken en verwarmen. Behalve de extra kosten is het ook een belasting voor het milieu.’’ De Amsterdamse ontwerpt haar huisje zelf. Ze komt tot de conclusie dat met een gelijkzijdige vijfhoek met aan 2 kanten een doorlopend dak over de terrassen haar woonwensen het beste te realiseren zijn. Het wordt uiteindelijk een huisje van 52 m2. ,,Wellicht niet echt tiny, maar ik vond het belangrijk dat ook de kleinkinderen konden komen logeren. Daarom heb ik ook voor een hoog plafond gekozen, zodat ik een slaaploft voor mijzelf of logerende kleinkinderen kon creëren. Uiteraard met een dakraam, zodat ik vanuit bed uitzicht heb op de wolken, sterren of overvliegende vogels. Als ik echt oud wordt, wil ik, denk ik, geen slaaploft meer beklimmen. Ik kan dan eventueel onder mijn slaaploft ook slaapruimte inrichten.’’
Met het idee te willen wonen zoals de natuur het bedoeld heeft, is Eva’s wenslijst op het gebied van duurzaamheid ook best uitgebreid. Een belangrijk uitgangspunt zijn de principes van een Passiv-Haus. ,,Dat is een huis dat zo goed geïsoleerd is en zo goed gebruik maakt van passieve zonnewarmte dat je geen energie van buitenaf meer hoeft toe te voegen. Mijn huisje is op de zon georiënteerd en dat scheelt een stuk op koude zonnige dagen. Met grote ramen op het zuiden en kleine ramen op het noorden en oosten heb ik de passieve zonwinning zo groot mogelijk gemaakt om op de verwarmingskosten te kunnen bezuinigen. Ik heb overal driedubbelglas en de wanden zijn goed geïsoleerd. Het liefst had ik deze geïsoleerd met hernieuwbare materialen, zoals stro, maar dit bleek echter te duur’’ vertelt Eva, die ook kiest voor een groen dak. ,,Mijn hele dak is met sedum en plantjes bedekt. Dat beschermt het dak en helpt ook mee bij de isolatie.’’
Ik heb heel wat brochures bekeken en bedrijven bezocht.
Voor de verwarming die zij in de winter nog nodig heeft, ging Eva niet over 1 nacht ijs. Een betonnen of spekstenen houtkachel, warmtepomp met vloerverwarming, infraroodpanelen, plintverwarming, je kan het niet zo gek bedenken of zij heeft het overwogen. ,,Ik heb heel wat brochures bekeken en bedrijven bezocht. Uiteindelijk heb ik gekozen voor elektrische vloerverwarming. De grote voordelen hiervan zijn dat het geen ruimte inneemt, geen geluid maakt, de aanlegkosten naar verhouding laag liggen en de verwarming vrij precies en snel te regelen valt. Nadeel is dat de elektriciteit gewoon nog van het net komt. Ik heb geen zonnepanelen, omdat ik al zag aankomen dat het elektriciteitsnet de stroom op piekdagen niet zou kunnen verwerken. Daarnaast vind ik zonnepanelen niet echt mooi. Mijn groene stroom komt van de Windcentrale, waar ik 5 winddelen heb, die elk jaar per stuk ongeveer 500 kWh produceren. Zo lever ik toch mijn bijdrage aan het verduurzamen van stroom.’’
Om water te besparen kiest de kersverse Oosterwoldse voor een droogtoilet. Ze heeft zich vooraf wel extra verdiept in hoe hier mee om te gaan als meststof in haar tuin, want menselijke mest kan gevaarlijk zijn. ,,Ontlasting van zoogdieren, en van mensen in het bijzonder, kan ziektekiemen bevatten, die overdraagbaar zijn op anderen. Als je dit gebruikt voor de tuin is er een kans dat mensen die erin werken of de gewassen uit de tuin eten besmet worden. Door de mest samen met zaagsel en groenafval op een composthoop te laten verteren, maak je de ziektekiemen onschadelijk. Het duurt dus een tijdje voordat je de mest kunt gebruiken, maar je hoeft er verder niets voor te doen. Alleen wachten.’’ Met het oog op haar stokoude dag heeft ze voor de zekerheid wel alvast een aansluiting voor water en riolering laten aanleggen. ,,Als ik 80 ben heb ik misschien niet meer zoveel puf om zware emmers te legen. Dan kan ik alsnog kiezen voor een watercloset.’’
Net als met haar zelf geproduceerde mest oefent Eva ook geduld met haar eigen permacultuurtuin en voedselbos. ,,Ik heb een globaal ontwerp met diverse fruitbomen, notenbomen, bessenstruiken en andere eetbare planten, maar de bomen die er nu staan zijn nog klein en de grond is nog niet optimaal. Mijn buren vragen zich misschien wel af of het ooit nog wat wordt, want er staat nu nog veel spontaan opgekomen distel, ridderzuring, klein hoefblad, heermoes en gras. Die zijn uitstekend om de grond verder te verbeteren en te verluchten. Op termijn zullen ze het onderspit delven als de bomen, struiken en aangeplante bodembedekkers het gaan winnen’’, kijkt Eva reikhalzend uit. Haar woondroom begint in elk geval echt vorm te krijgen. ,,Voor zover wonen zoals de natuur het bedoeld heeft mogelijk is in een land als Nederland ben ik redelijk tevreden. Het kan altijd nog beter. Bijvoorbeeld door met eigen handen een huis van stro, hout en leem te bouwen. Daar heb ik in mijn jongere jaren nog wel van gedroomd, maar dat is voor mij niet meer haalbaar. De natuur om me heen, de mogelijkheid om bijna meteen het bos in te lopen en de stilte, vooral ’s avonds en ’s nachts, daar geniet ik erg van. Wat er voor mij gevoel alleen nog ontbreekt is wonen met mijn kinderen en kleinkinderen direct in de buurt. Ik denk dat veel ouders dat fijn vinden en ik zou dat geweldig vinden. Mijn 3 kinderen hebben echter een vol leven en werk in Amsterdam, dus de kans dat ik het groen, mijn leuke buren én de nabijheid van de kinderen ooit zal kunnen combineren lijkt me klein, Maar je weet maar nooit!’’
Lees het volledige interview met Eva over het wonen in Oosterwold en bekijk meer foto’s in ons Klein Wonen Magazine 15,
KLIK HIER voor een gratis download.
