Stapje voor stapje realiseert Carla Derks haar tiny house-droom, nadat zij door een faillissement helemaal opnieuw moest beginnen met haar leven. Ze gelooft in mogelijkheden en om het klein wonen-vuurtje in haar brandend te houden zoekt zij contact met gelijkgestemden en vergroot zij haar kennis. Zo is de Limburgse, ondanks het gebrek aan een eigen huisje, inmiddels een ervaren tiny house-deskundige.
Eind 2015 komt Carla door problemen met onroerend goed in een faillissement terecht. Het gooit het leven van de dertiger volledig overhoop, maar wanhopen doet zij niet lang. ,,Ik raakte veel kwijt van de dingen die voor mij waardevol waren: mijn huis, mijn oldtimer, mijn eigen bedrijf en nog veel meer. Ik zag het aankomen en dacht hoe ga ik ermee om als ik al die dingen kwijt raak? Toen het eenmaal zover was, bleek dat het leven gewoon verder ging en dat ik het helemaal niet zo miste. Het waren maar spullen’’, vertelt de vrouw, die van ondernemerschap naar loondienst bij een watersportbedrijf gaat. Het opent haar ogen. ,,Van acht uur per dag aan de computer, kwam ik in een afwisselende omgeving waarbij ik vooral veel meer buiten was. Ik was verbaasd hoe goed mijn lichaam hierop reageerde. Meer in de natuur zijn, met de seizoenen leven. Ik was opeens geen koukleum meer, had meer energie en voelde me goed.’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Volhouden
Deze twee veranderingen duwen Carla naar een andere invulling van haar leven. Ze wil in een tiny house wonen en meer in en met de natuur leven met minder spullen. Een flinke opgave met een startbudget van nul euro. ,,Je hebt altijd een keuze, denk ik dan. Je kan zeggen dit is niet haalbaar, de overheid moet eerst maar eens meer gaan doen of je kiest ervoor om te geloven in mogelijkheden. Ik ben meer van dat laatste. Het leek eerst een onhaalbare droom, maar ondanks dat ging ik ermee aan de slag. Ik woon nog niet in een tiny house, maar het is wel steeds meer binnen bereik. Voor mij is het een kwestie van volhouden, kennis vergroten, gelijkgestemden zoeken. Door mijn kennis te vergroten blijft mijn vuurtje branden en zie ik steeds meer mogelijkheden.’’
Tekst gaat verder onder de advertentie en foto.
Problemen beleidsmakers
Zo deelt Carla haar ervaringen met blogs en podcasts op haar website ikgatiny.nl en is zij al enkele jaren lid van Tiny House Wonen Limburg, die mensen die tiny willen wonen samenbrengt, gemeenten voorziet van informatie en gezamenlijk met leden tiny house-projecten probeert te realiseren. Op een kennissessie voor Limburgse gemeenten, waar ook pionier Marjolein Jonker spreekt, leert zij ook de problemen van wethouders en beleidsmakers kennen. Een waardevolle aanvulling op haar kennis. ,,Als toekomstig tiny house-bewoner is het zeker goed om het verhaal van de andere kant te horen. Zo kan je hier rekening mee houden en erop inspelen. Zeker als het om een participatietraject gaat, is het belangrijk om een gedreven projectleider te hebben, die het uitvoerende werk doet en hier ruimte en tijd voor krijgt. Door capaciteitsproblemen is daar bij verschillende gemeenten helaas geen mogelijkheid toe.’’
Tekst gaat verder onder de foto‘s.
Goede communicatie
Tijdens de kennissessie merkt Carla ook dat gemeenten vaak geen idee hebben wat ze kunnen verwachten van een tiny house–community. Hetzelfde geldt voor omwonenden. ,,Goede communicatie is van groot belang. Omwonenden kun je ook het beste vanaf het begin erbij betrekken’’, aldus de 46-jarige communicatieadviseur en vormgever. ,,Daarnaast is grond ook voor gemeenten een probleem. Vaak hebben ze geen eigen grond ter beschikking of weten ze niet goed welke gronden ze als projectlocatie kunnen inzetten. De gemeente Beekdaelen liet in haar presentatie zien hoe zij hier creatief mee omgegaan is.’’ Het argument van gemeenten dat er nog geen onderzoek is gedaan naar de behoefte aan klein wonen kan Carla inmiddels gemakkelijk van tafel vegen. ,,Daar was Marjolein Jonker heel duidelijk in. Er is meer dan genoeg bewijs, met meer dan 70 projecten in Nederland, dat er behoefte aan is. Een extra onderzoek is dus niet nodig.’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Verplaats je ook in behoefte gemeente
Bijeenkomsten als de Limburgse kennissessie, waar de gemeenten Kerkrade en Beekdaelen hun ervaringen deelden met andere gemeenten, zijn volgens Carla heel belangrijk. ,,Doordat gemeenten hun kennis en ervaringen met elkaar delen wordt het voor andere gemeenten inzichtelijk waar ze aan beginnen’’, zegt de in Geleen wonende Limburgse, die ook toekomstige tiny house-bewoners op het hart wil drukken naar de kant van gemeenten te kijken. ,,Verdiep je niet alleen in dat wat je als initiatiefgroep wilt, maar verplaats je ook in de behoefte van je gemeente. Is er een probleem dat je kan oplossen voor ze, kan je hen ondersteunen en van informatie voorzien. Kom niet alleen iets halen, maar breng ook iets mee waar je hen mee helpt. Daarnaast kunnen niet alleen gemeenten van elkaar leren, maar ook initiatiefgroepen. Daarom hebben we met de Vereniging Tiny Wonen Limburg regelmatig bijeenkomsten voor onze leden waar ervaringen gedeeld worden.’’
Tekst gaat verder onder de foto.
Vaste locatie
Zelf is Carla door de kennissessie ook anders gaan denken over haar tiny house-droom. ,,Tot dan toe dacht ik: ik ga gewoon bouwen, dan sta ik voorlopig maar op een camping en een vaste plek volgt wel. Nu twijfel ik sterk wat slim is. Sommige gemeenten gaven bijvoorbeeld aan erover na te denken om alle huisjes aan de buitenkant van hetzelfde materiaal te laten voorzien, zodat het meer eenheid geeft. Wat ik ook lastig vind, is dat je bij een tijdelijke locatie niet aan alle regelgeving hoeft te voldoen en bij een vaste locatie wel. Het liefst wil ik een vaste locatie, maar dat is een stuk lastiger. Ga ik dan wachten met bouwen of ga ik toch maar van start met de focus op een tijdelijke locatie?. Maar wat als ik dan toch een vaste locatie kan krijgen? Dan sta ik daar met mijn kant en klare huisje dat niet voldoet.’’
Tekst gaat verder onder de foto‘s.
Aanpassen aan mogelijkheden
Momenteel woont de liefhebster van het buitenleven, de natuur, rust en ruimte nog op een flatje van 70 m2, waar zij droomt van haar eigen kleine huisje. ,,Mijn droomhuisje staat in de natuur, liefst niet te ver van de Maas en bij voorkeur in Limburg. Omringd door nog enkele huisjes van gelijkgestemden. Het huisje zelf verandert nog vaak in mijn hoofd. Dit hangt ook deels af van de financiële situatie en de beschikbaarheid van grond. Momenteel zie ik een huisje voor me van ongeveer 30m2 met een vlonder en een stukje eigen grond. Daarnaast een stuk gezamenlijke tuin met de buren. Nu is mijn budget nog niet toereikend voor een tiny house, zoals ik ze vaak langs zie komen, maar gelukkig zie ik ook andere opties mocht zich nu al grond voordoen. Vandaar dat ik geen heel vast beeld heb van mijn huisje. Ik pas het aan naar de mogelijkheden die er zijn, dat zorgt ervoor dat ik steeds nieuwe opties zie. Door vast te houden aan dat ene beeld in je hoofd kan je vastlopen in de mogelijkheden om dit te bereiken. Dat wil ik niet. Tiny wonen is voor mij belangrijker dan in precies het huisje van mijn dromen te wonen.’’
