De een heeft moeite met het vinden van haar droomappartementje in Amsterdam, de ander is op zoek naar een plekje voor zichzelf. Ze ontmoeten elkaar tijdens een voorlichtingsbijeenkomst over tiny wonen in Oosterwold en nu zijn Sara Mennema en Iris Lindeboom goed bevriende buurtgenoten in de experimentele Almeerse woonwijk.
Sara verkoopt in 2015 haar woning in Blaricum en gaat op zoek naar een nieuwe woonplek. Na 28 jaar in ’t Gooi te hebben gewoond wil ze Amsterdam gaan verkennen. Ze woont op verschillende plekken in de levendige hoofdstad, maar het kopen van een Amsterdams appartement blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. Iris groeit op in Wijnjewoude op het Friese platteland en woont een tijdje met een huisgenoot in een woning in Amersfoort. Als zij naar haar studie behoefte heeft aan een plekje voor zichzelf, bezoekt zij in 2017 de Tiny House Nederland Jamboree in Almere. Haar interesse in tiny wonen is gewekt.
Te leven met zo min mogelijk spullen
De interesse voor The Tiny House Movement heerst bij Sara al langer. ,,Toch was tiny wonen in eerste instantie niet mijn doel, maar al gaandeweg ging ik steeds meer die richting op. Tijdens elke verhuizing in Amsterdam nam ik steeds minder spullen mee naar mijn volgende tijdelijke woning, waardoor ik tot de conclusie kwam dat ik het heerlijk vind om te leven met zo min mogelijk spullen’’, vertelt zij. Voor Iris lag dat anders. ,,Ik had nog niet veel spullen verzameld en wilde ook geen duur eigen huis kopen. Dat vind ik zonde van het geld. Ik heb ervaren dat ik met heel weinig spullen tevreden ben.”
Als gedragscoach voor vrachtwagenchauffeurs is Sara erg begaan met het milieu. Ze begeleidt en leert vrachtwagenchauffeurs onder meer zo zuinig mogelijk te rijden. ,,Het idee om een eco-woning te bewonen vind ik geweldig. In Blaricum had ik al geprobeerd om zelfvoorzienend te worden, maar toen is me dat niet gelukt. Hopelijk gaat het me hier lukken. Ik heb gekozen voor de meest ruime tiny waaruit ik kon kiezen. De Family Loft, want die heeft een bovenverdieping waar ik een aparte slaapkamer heb.’’
Beide woningen hebben een totale oppervlakte van 47 m². De benedenverdieping is iets smaller dan de bovenverdieping. De keuken, die rechts in de hoek staat, maakt deel uit van de woonkamer en beslaat 23,5 m². Achter de keuken bevindt zich de 3,5 m² grote badkamer inclusief toilet. Schuin tegenover de voordeur staat een trap die naar de 20 m² bovenverdieping leidt. De slaapkamer die zich aan de linkerzijde bevindt is verbonden met een tweede kamer aan de andere kant van het huis door een smalle gang. Aan weerzijden van de gang is het open, zodat je van beneden tegen het dak aankijkt. Hierdoor ontstaat er een gevoel van ruimte. Dat gevoel wordt nog eens versterkt door de schuifpui die een hele wand beslaat. Optisch wordt daardoor de tuin bij de woning betrokken.
Iets voor de aarde terugdoen
Het gesprek tussen beide vriendinnen komt al snel op hun inrichting. Iris is gevallen voor een heerlijke relaxstoel, die in de hoek voor de schuifpui staat. ,,Dat is wel mijn lievelingsplekje. Wanneer ik daar zit, hoef ik even niks en geniet ik van het mooie uitzicht.” Sara zit liever aan haar grote uitschuifbare tafel, die wel 2 meter kan beslaan. ,,Wanneer ik daar zit kijk ik ook uit over mijn tuin. Sinds kort heb ik een bank, maar daar zit ik niet vaak op.” Het is duidelijk dat beide dames ook veel waarde hechten aan hun buitenruimte. ,,Omdat ik op het Friese platteland ben geboren, ben ik opgegroeid met het idee om goed voor de aarde te willen zorgen. Op zich maakte het mij in eerste instantie niet zo uit waar ik kwam te wonen. Het had ook een tiny house in Rotterdam kunnen zijn, maar omdat ik in Almere in aanraking kwam met het concept Oosterwold, wonen en stadslandbouw bedrijven, begon ik het idee om hier te gaan wonen steeds serieuzer te overwegen. Hier kan ik op mijn manier iets voor de aarde terugdoen,” vertelt de 29-jarige Iris, die in het dagelijks leven consultant voor proces en verandermanagement is.
De kavel van Sara is 750 m² groot, die van Iris omvat 944 m². ,,Dat is inclusief de weg”, licht Iris toe. ,,In Oosterwold is het aanleggen van de infrastructuur voor rekening van de initiatiefnemers. Sinds ik hier woon ben ik ook al volop aan het experimenteren met plantjes opkweken en fermenteren. Omdat ik veel aan landbouw ga doen wil ik niet meer dan 32 uur per week aan mijn werk besteden. De dag die ik dan overhoud kan ik aan de werkzaamheden in de tuin besteden. Dat is helemaal geen straf, want ik vind het hartstikke leuk om te doen”, glimlacht Iris. ,,Ondanks de weg blijft er nog genoeg ruimte over om aan tuinbouw te doen” vult Sara aan. ,,Ook ik vind het heerlijk om in de tuin bezig te zijn. Omdat ik meestal zo tussen de 20 à 30 uur per week werk, heb ik er alle tijd voor.”
Mijn eigen groenten gaan gebruiken
Behalve de woonplek is er in het leven van Sara en Iris nog iets veranderd. ,,Door de coronarestricties van de regering heb ik hele andere hobby’s dan voor de komst van het virus. Vroeger ging ik naar theater en festivals. Als sport had ik skeeleren, maar nu zit ik kussentjes te naaien en ben ik met mijn zaailingen bezig. Eigenlijk best wel tuttig,” grinnikt Iris. Sara knikt instemmend. ,,Ik herken het een beetje. Toen ik in Amsterdam woonde was ik vooral bezig met socializen, dansen en het bezoeken van festivals. Overigens had ik daar een heel ander leven dan toen ik in Blaricum woonde. Omdat ik erg veel van bakken en koken houd had ik een eetclub. Die hobby is door de vele verhuizingen in Amsterdam in de vergetelheid geraakt. Nu ik hier woon heb ik die hobby weer op kunnen pakken. Daar zijn vooral mijn zoon en beide dochters heel erg blij om. Hopelijk kan ik binnenkort daar mijn eigen groenten voor gaan gebruiken.”
Tijdens het gesprek wordt het buiten al iets donkerder en Iris geeft Google Home de opdracht om het licht aan te doen. In deze tiny’s van Millhome zijn geen lichtknoppen gemonteerd en wordt de verlichting via een Philips Hue bediend. ,,Deze heb ik gekoppeld aan Google Home, omdat ik de bediening via deze app makkelijk vind’’, legt Iris uit. ,,Nog een voordeel van dit huis is dat de panelen, die in de stalen frameconstructie zijn geperst, afgewerkt zijn met bio-olie, waardoor ze 50 jaar onderhoudsvrij zijn.” Met de komst van tiny woningen is er een scala aan nieuwe woonmogelijkheden gecreëerd. Niet elk ontwerp zal 100 procent aan iemands behoeften voldoen. Dat blijkt maar weer uit de reacties van beide Oosterwold-vriendinnen, maar hun jarenlange zoektocht naar een woning is voor Iris en Sara in ieder geval beëindigd. In de toekomst zal blijken of deze nieuwe levensstijl helemaal aan hun verwachtingen blijft voldoen.
Foto’s: ©Klein Wonen Magazine
