Ik heb gemerkt, sinds ik klein woon, dat ik precies weet wat voor weer het is en wat voor weer het gaat worden de komende dagen. Voorheen keek ik soms of het ging regenen, omdat ik mijn trouwe viervoeter Tes dan tussen de buien door kon uitlaten. Of wilde ik het weten voor de moestuin, of ik die dag wel of niet moest sproeien. Dat was voldoende. Toen ik nog in een groot huis woonde had ik ook niet echt in de gaten wat er zich buiten afspeelde. Zeker in de stad, tussen de hoge gebouwen in, had ik geen flauw idee.
Dat veranderde toen ik klein ging wonen. Ineens werd het weer veel belangrijker. Waarom? Als het regent wil ik nog steeds Tes liever niet uitlaten. Je hebt tenslotte niet veel schoenen, want daar heb ik geen ruimte voor. Als het een paar dagen achter elkaar regent dan zijn je droge schoenen gewoon op. Ook kan ik mijn was niet doen. Mijn huisje op wielen heeft echt niet genoeg ruimte om alle was binnen te kunnen ophangen en als ik dat toch zou doen dan kamp ik een week later waarschijnlijk met een vochtprobleem in huis. Een droger is de oplossing, maar je zult altijd zien dat die er dan net niet is. Tenminste, dat overkomt mij meestal.
Tekst gaat verder onder de foto
Nat matras
Ook wil ik weten voor ik weg ga of het ergens die dag gaat regenen want dan moet het dakraam boven mijn bed dicht. Ik hoef niet uit te leggen waarom dat handig is. Ik heb die fout in de eerste week in mijn camper gemaakt. Dagenlang had ik een nat matras. Ik kan je zeggen, dat vergeet je maar één keer. Althans, dat hoop ik dan, hè.
Regen op het dak in de nacht is ook een ding. Het platte dak zit letterlijk 50 centimeter boven mijn hoofd. Als het van die knetter dikke druppels zijn dan geeft dat een enorme herrie. Oké, soms slaap ik erdoorheen, maar hoe dat mogelijk is begrijp ik niet. Het kan echt spoken buiten. Maar als het zachtjes regent heeft het juist iets heel gezelligs, dat gespetter op het dak. Zeker als je lekker warm en droog binnen zit. Genieten!
Tekst gaat verder onder de foto
Onweer en hagel
Ergens vind ik het ook heerlijk als het onweert en hagelt. Meestal sta ik op plekjes met fantastisch uitzicht, waar ik het bijzondere spel van de bliksem goed kan zien. Het is ook altijd een beetje spannend. Is de hagel niet zo hard dat mijn zonnepanelen in honderd duizend stukjes uit elkaar vallen? Sta ik niet te dicht bij een boom? Als er een flinke tak afwaait dan kan mijn camper worden verpletterd onder het natuurgeweld met mij ertussen gefrommeld. Zo stevig is die bovenkant niet. Of wat als die boom geraakt wordt door de bliksem?
Echt vlambestendig is zo’n huis op wielen ook niet. Toch maar even verplaatsen. Maar verplaatsen midden op een veld lijkt me ook niet ideaal. Ze zeggen wel rubber geleidt, maar of ik dat moet vertrouwen? Dan maar een parkeerplaats in een dorp met stenen huizen om me heen. Al haalt dat de romantiek er natuurlijk wel een beetje vanaf.
Zon niet altijd je beste vriend
Een lekker zonnetje is natuurlijk verrukkelijk, maar als je in een klein huisje woont is zon niet altijd je beste vriend. Het kan in korte tijd bloedverziekend heet worden binnen en probeer die zwoele warme lucht er maar weer eens uit te krijgen als het niet waait. Ik heb deze zomer in Nederland heel wat kleffe nachten mogen beleven. Inmiddels heb ik een mini-airco aangeschaft, die ik voor het neusje van Tess kan zetten zodat in ieder geval een van ons lekker slaapt. Wassen en drogen gaat dan wel weer als een malle, dus ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Tekst gaat verder onder de foto
De meeste tiny houses en huizen op wielen zijn rijkelijk belegd met zonnepanelen. Hiervoor is de zon van levensbelang en hoe meer, hoe beter. Je voelt hem al, de haat liefde verhouding. Al is haat een groot woord. Als ik mag kiezen, kies ik voor het ongemak met veel zon. Hoewel ik dan ook moet denken aan veel tiny houses, die zelfvoorzienend zijn en afhankelijk van het opvangen van regenwater. Dan heeft regen ineens een hele andere betekenis en zou ik soms zelfs ook snakken naar een heerlijke lange dag vol met regen.
Zeeziek van harde wind
Dan heb je nog wind. Die klinkt in een klein huisje altijd veel harder dan in een stenen huis. Je hoort het echt ruisen en je voelt het letterlijk. Wist je dat je in een huis op wielen zeeziek kan worden van harde wind? Echt waar! Ik heb het eens ervaren. Het waaide zo hard dat mijn camper als een grasspriet in een weiland heen en weer wiebelde. Zo hard dat ik er groen van werd.
Tekst gaat verder onder de foto
Misschien is het mijn eigen idee maar mensen die klein wonen zijn vaker buiten en leven meer met en in de natuur. Je huis is zo klein, dat de natuur een verlenging van je huis wordt. Zo verplaats ik mijn kantoor vaak naar buiten bij mooi weer en probeer ik als het droog is buiten te koken. Ik heb zelf een douche binnen, maar ik zie andere camperbewoners ook hun badkamer naar buiten verplaatsen met een buitendouche. Een klein huis heeft bovendien veel minder onderhoud nodig en is veel sneller schoon. Zo heb je meer tijd over. In die tijd kun je lekker buiten zijn. Ook daarom houd ik nu veel meer de weerberichten in de gaten. Hoe meer je buiten bent, hoe meer je ziet. De natuur is zo waanzinnig mooi en zit zo ongelooflijk bijzonder in elkaar. Daar wil ik van genieten en daar moeten we met zijn allen ontzettend zuinig op zijn!
