Astrid leidt een heerlijk ontspannen vanlife en vindt haar camper van 14m2 inmiddels super ruim! Mede dankzij het ontspullen. Zij vertelt hierover in haar eerste blog voor Klein Wonen Magazine.
Klein wonen. Wat betekent dat eigenlijk en wat is dan klein? Toen ik nog in een stenen huis woonde, sinds een jaar noem ik een huis een stenen huis, ging ik op vakantie met de camper die ik toen had. Die vond ik klein. Heel klein. Ik leefde voornamelijk tussen mensen die in stenen huizen woonden. Een hele leuke en fijne, maar totaal andere wereld. Een vaste baan, een vaste plek, een volle agenda, routines, carrière enzovoorts. Ik heb daarvan genoten, maar ik wilde iets anders. Kleiner met minder verplichtingen.
Daar ging ik, kleiner wonen in een camper van 7 meter. Van een riante stenen woning naar ongeveer 14 vierkante meter. Gek genoeg voelde het heerlijk, maar wel klein. Ik moest er echt mijn draai vinden. Het is inmiddels geen vakantie meer, het is nu mijn leven. Alles kreeg gelijk een vaste plek. Als je dat niet doet in een kleine ruimte ben je alles kwijt. Spullen lijken serieus te verdwijnen. Mijn kasten en laden zaten overvol met allemaal spullen die ik echt nodig dacht te hebben.
Tekst gaat verder onder de foto
Moet mee
Toen ik mijn stenen huis uit ging had ik een stapel gemaakt moet mee, met spullen die ik mee wilde nemen in de camper en een stapel mag weg, wat allemaal weg mocht. De stapel mag weg was zo geregeld. Ik gaf het meeste weg of bracht het naar de kringloop. De stapel moet mee zag er overzichtelijk en klein uit. Ik was best een beetje trots op mezelf. Totdat ik de camper ging halen en naast de stapel moet mee zette. Serieus. ik wist dat ik moest minimaliseren maar dit! De stapel moet mee was aanzienlijk groter dan de camper zelf. Bizar hoe ik me daar zo op had verkeken.
Ik overwoog nog even om een box te huren. De spullen in die stapel heb ik tenslotte niet voor niets bewaard, maar de waarde van die spullen was in totaal nog geen maand huur voor een box. Ik besloot eerst de belangrijkste spullen de camper in te verhuizen. Dat waren de spullen die ik echt nodig had, tenminste dat dacht ik toen nog. Daarna heb ik een stapeltje gemaakt met spullen die onvervangbaar zijn zoals foto’s enzovoorts. Dat bleek te passen in 5 kleine verhuisdozen. Deze dozen staan bij familie op zolder. De stapel die nog over was moest dus weg. En snel ook. Het is goed dat ik niet zoveel tijd had om erover na te denken, want een klein beetje pijn deed het wel. Mijn zorgvuldig gespaarde spulletjes. In 2 dagen was alles ingepakt of weggegeven en kon ik op pad. Het avontuur en de vrijheid tegemoet.
Tekst gaat verder onder de foto‘s
Wat een ruimte!
Na een paar maanden in mijn camper en al zwervend door Europa ging ik mij begeven in een voor mij onbekende wereld. De wereld van de camperaars en andere kleinwonenden. En wat bleek? Mijn camper was groot. Niet super groot, maar groot. Ik kwam mensen tegen in busjes, in auto’s, in tentjes en zij hadden een prima tijd. Op een avond lag ik in bed, met mijn hoofd aan de achterzijde van mijn camper. Ik keek naar de voorstoelen en dacht zelfs: wauw, wat een ruimte! Ik heb gewoon een aparte badkamer met douche en wc! En wat een hoeveelheid spullen heb ik eigenlijk. Niet normaal! Kasten en laden vol. Dat kan veel minder. Ik heb toch niet zoveel zooi nodig? Ineens moest ik om mezelf lachen. Moet je mij nou horen. Wonen op 14 vierkante meter en het groot vinden. Wat kan er in een jaar toch veel veranderen.
Tekst gaat verder onder de foto
Ik ben weer gaan ontspullen en ik sluit niet uit dat er volgend jaar nog zo’n ronde komt. De afmeting die mijn camper nu heeft, vind ik heel fijn omdat ik samen met mijn hond Tes woon. Ik vind het fijn dat zij nog een beetje heen en weer kan wandelen en kan kiezen tussen meerdere slaapplaatsen. Maar als ik helemaal alleen zou wonen is de camper misschien nog wel te groot.
Veel geleerd
In het afgelopen jaar heb ik veel geleerd over spullen. Heb ik werkelijk 6 verschillende glazen en bekers nodig of kan koffie, thee en havermelk eigenlijk ook wel in dezelfde soort beker? En hoeveel heb ik er dan nodig? Teveel mensen op visite is toch lastig in deze kleine ruimte, dus dat verdeel ik liever in groepjes van 2 of 3 (in kleiner gezelschap heb je ook nog eens echt aandacht voor elkaar) en andere camperaars hebben hun eigen keuken met glazen bij zich, dus wat is echt nodig?
Tekst gaat verder onder de foto
Wat je niet hebt kan niet kapot, hoef je niet te onderhouden, op te ruimen of te vervangen. Het kan ook niet vies worden, uit de tijd raken, in de weg liggen en kost bovendien geen geld. Dat is een fijne gedachte en geeft veel rust. Als ik nu de neiging heb om iets te kopen denk ik eerst: Heb ik het echt nodig? Word ik er echt blij van?. Is het antwoord op beide vragen ja dan wacht ik nog 2 dagen. Als het antwoord ja blijft dan mag ik het kopen. Zo leer ik steeds bij en kan ik me steeds beter voorstellen dat mensen kunnen leven en reizen vanuit 1 rugtas. Het weg doen van spullen doet in het begin even pijn maar nu zou ik niet anders meer willen. Om eerlijk te zijn heb ik nog niets gemist. Integendeel.
Lees het eerder op Klein Wonen Magazine verschenen interview met Astrid HIER.
Volg de vanlife-avonturen van Astrid en Tes op hun blogsite VanlifewithTes (klik op de banner hieronder).
