Het is alweer een hele tijd geleden sinds ons laatste bericht. Met alle bezigheden en ontwikkelingen in ons leven schoot het schrijven er een beetje bij in. Nou ja, laat ik eerlijk zijn… het wilde me ook gewoon echt niet lukken. De laatste maanden van 2022 en de eerste helft van 2023 waren pittig. Daar hebben we het absoluut zelf naar gemaakt door de beslissingen die we hebben genomen. Maar nog steeds: pittig.
Vooral financieel hadden we het moeilijk. Het was krap, ontzettend krap. Ieder dubbeltje moest worden omgedraaid en er werd met regelmaat wel ergens iets geleend. Dan kwamen er zo nu en dan (en vaker dan ons lief is) ook de nodige reparaties aan de bus bij. Een nieuwe startmotor bijvoorbeeld, nieuwe accu’s en andere onderdelen met namen die ik met geen mogelijkheid kan onthouden.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Tot overmaat van ramp werd onze lieve Guus ook nog eens goed ziek. Na maanden van hoesten, weinig eten, bijna wekelijkse dierenarts bezoeken en antibiotica gaat het nu gelukkig over het algemeen goed met hem. Hij zal nooit helemaal beter worden, maar zoals het nu gaat heeft hij het goed en kan hij weer gewoon lekker hond zijn. Tip: verzeker je hond en het liefst zo jong mogelijk. Hoe jonger je begint met verzekeren, hoe voordeliger. Daarnaast weet je nooit of een hond iets gaat ontwikkelen en zit een ongeluk in een klein hoekje.
Tekst gaat verder onder de foto.
Wanneer ik terugdenk aan deze periode hoor ik Herman van Veen met een van zijn iconische muzikale refreinen door mijn hoofd gaan. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet langer, we kunnen nu niet langer blijven staan. De chaos was compleet en het voelde alsof we alle controle over ons leven hadden verloren. Het was tijd voor ons om actie te ondernemen. Om ons leven te leven en niet geleefd te worden. Dat is nota bene waarom we voor deze leefstijl hebben gekozen!
Gelukkig komt na regen zonneschijn. Bijna gelijk met het laatste bezoekje aan de dierenarts ging ook onze financiële situatie weer de goede kant op. Daniel besloot (in overleg natuurlijk) om nachtdiensten te gaan draaien. Dit verdient namelijk best prima en het is logistiek praktisch voor ons. Nu hoor ik je, en mezelf, denken: maar betekent dat dan niet dat jullie weer in het systeem zitten waar jullie zo graag aan wilden ontsnappen? Ja… helaas wel. Het was namelijk kiezen. Uit de sleur blijven, maar de rekeningen niet kunnen betalen of de rekeningen betalen, zelfs een beetje kunnen sparen, maar terug naar vastzitten aan een plek en een routine.
Tekst gaat verder onder de foto.
Het was een keuze met pijn in het hart, maar makkelijk te maken. Ook omdat we weten dat het maar tijdelijk is. Hoelang we dit vol zullen houden durf ik niet te zeggen, maar het is echt tijdelijk. In de tussentijd doen we hard ons best om werk op te zetten dat we vanuit de camper kunnen doen, zodat we er uiteindelijk weer op uit kunnen. Zo maakt Daniel prachtige spirituele tools zoals orgonites, tensorringen en harmonizers, welke ik voor hem op Etsy te koop aanbied. Ikzelf maak illustraties voor een orakelkaartendeck en ik zou graag meer met illustreren willen doen. Ook het oppakken van schrijven staat op mijn verlanglijstje, maar hoe ik dat moet aanpakken zal ik nog even goed moeten uitzoeken.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Voor nu zal ik in ieder geval weer met regelmaat iets naar de redactie van Klein Wonen sturen. Dat is een eerste stap. Begin september hadden we anderhalve week vakantie van de camper, want toen verbleven we in het huis van de schoonouders. Iets wat we de afgelopen drie jaar ieder jaar hebben gedaan en waar we ook iedere keer weer ontzettend naar uitkijken. Niet omdat we heel graag weer in een huis zouden willen wonen, hoor! Maar let’s be honest, iedereen heeft weleens behoefte aan vakantie. Zelfs als je in een camper woont.
