Dat zij als vrije kunstenaars als alternatief worden bestempeld is prima, maar dat een grote ecologische voetafdruk de norm is vinden ze eigenlijk maar vreemd. Wiebe Radstake en Suzan Dahmen hebben hun droomhuis gevonden in een oude Engelse dubbeldekkerbus.

Wiebe Radstake houdt van vrijheid. In hart en nieren is hij eigenlijk een zeebonk, maar wel een met een ecologisch hart. Ieder jaar verblijft hij maandenlang op de woelige wateren tussen Nederland en Zuid-Amerika op het schip Tres Hombres. Hiermee haalt hij voor de organisatie Fairtransport op ecologisch verantwoorde manier chocolade, rum, koffie en thee naar Europa. Vrijheid is ook voor Suzan Dahmen de sleutel naar een gelukkig leven, maar zij houdt haar voeten liever op de grond. Of liever in de aarde! Aan een echt beroep doet zij naar eigen zeggen niet, maar werkt wel in een dynamische boomgaard en bakkerij. Het liefst kijkt ze naar de kippen en naar hoe alles in de tuin groeit en verandert. Zelfvoorzienend leven is haar grote streven.

Tekst gaat verder onder de foto’s.

Verbindende factor

Hun dubbeldekkerwoning in een verlaten Zeeuwse boomgaard is voor Wiebe en Suzan de grote verbindende factor in hun leven. ,,We houden er allebei van om samen thuis te zijn in onze dubbeldekker. Regelmatig woon ik hier meerdere maanden in mijn eentje als Wiebe op zee zit, maar ik vind het fantastisch om zo te wonen. Het was niet mijn droom in een dubbeldekker te wonen, maar wel om in een bijzonder huis te wonen in de natuur. Waar wij nu wonen is een waar stukje perenoerwoud waar spontaan allerlei andere eetbare soorten tussen zijn gaan groeien,  zoals frambozen en bessen, maar ook allerlei bomen als de eik, vlier, es en rozenstruiken. Ik vind dit fantastisch. Nu laat ik druiven, bonen en pompoenen de bomen in klimmen en struinen onze twee kippen, de haan en het kuiken door dit oerwoud’’, vertelt Suzan.

Ondanks zijn hang naar de zee heeft ook Wiebe in de dubbeldekker zijn echte thuis gevonden. ,,Toen we nog niet samen woonden hadden we het er over om op een boot te gaan wonen maar Suzan is te veel gehecht aan haar tuin en wil ‘voeten in de aarde’ hebben. En het is goed zo, nu woon ik ongeveer de helft van mijn tijd op zee, tijdens mijn zeiltochten, en de helft op het land. Het is fijn om van een schip te komen en dan niet weer thuis te komen op het volgende schip waar aan geklust moet worden.’’

Tekst gaat verder onder de foto.

’80 procent is op straat gevonden’

Uiteraard moest er wel het een en ander gebeuren aan het Engelse stukje nostalgie. ,,De do-it-yourself-gedachte, die we van de kraakbeweging kennen, heeft ons wel geholpen met onze verbouwing en de manier van denken over hoe we willen wonen. Het begon met het probleem dat we niet rechtop konden staan in de dubbeldekker dus hebben we een stuk van de eerste verdieping eruit gezaagd om daar weer een soort zwevende bedstee in te bouwen. Daarna ging het eigenlijk vanzelf. Zo’n 80 procent van wat je bij ons ziet is gevonden op straat’’, glimlacht Suzan met enige trots. ,,Mensen gooien veel dingen weg die je nog makkelijk kan gebruiken als je het iets aanpast. Zo vonden we het keukenblok op een avond, bij Wiebe’s ouders om de hoek, op een stoep. Mijn vader neemt al jaren planken mee die hij overal op straat ziet liggen, dus die hebben nu een mooie bestemming gevonden. Onze meubels hebben we ook veel bij de vuilstort gevonden.’’

Tekst gaat verder onder de foto.

Bijna zelfvoorzienend

De zelfvoorzienende wens van Suzan is met de dubbeldekker ook bijna volledig in vervulling gegaan. ,,We hebben 10 zonnepanelen op het dak en hebben een grote accu in de ruimte onder de bestuurdersstoel van de bus weten te installeren. We hebben nu zoveel stroom dat we makkelijk nog 2 tiny houses van stroom zouden kunnen voorzien. Dit zijn we ook van plan in de toekomst, wanneer we hopelijk met meerdere huisjes bij elkaar gaan wonen. Water krijgen we van de boerderij waar we vlakbij staan, maar het vuile grijze water gaat via een oude vijver met grind en planten terug naar onze permacultuurtuin. De wc is buiten en is een composttoilet. De compost die we in ons eerste jaar dat we in de bus woonden produceerden hebben we dit jaar in de moestuin uitgespreid.’’

Tekst gaat verder onder de foto.

Dichter bij de natuur

Een grote bus is volgens Wiebe ideaal om een vrij leven en een thuis te combineren. ,,Het is op deze manier niet moeilijk je eigen huis te bouwen, of eigenlijk te verbouwen, en je kan zelf bedenken hoe je dit wilt doen. De kosten voor de bus zelf waren zeer laag en we hebben niet veel maandelijkse woonkosten, alleen wat voor de huur van ons plekje. Daar staat tegenover dat er altijd wat te klussen is, want we brengen steeds verbeteringen aan. Een groot voordeel is dat we in het groen wonen. We leven dichter bij de natuur, zover dat in Nederland mogelijk is. Een voordeel van de bus is natuurlijk dat je hem makkelijk kan verplaatsen als dat nodig is, de motor is onverwoestbaar, maar liever is dat niet nodig.’’

En zijn er ook nog nadelen? Wiebe moet even nadenken, maar noemt dan de vele ramen in de dubbeldekker. ,,Die zijn van enkel glas, zodat het onmogelijk goed te isoleren is. Met onze houtkachel is de relatief kleine ruimte niet moeilijk te verwarmen, maar als we ‘s winters uit bed komen, of thuis komen na een dag werken, staat de kachel nog niet aan…. brrrrrr.’’

Tekst gaat verder onder de foto‘s,

Knus ingericht

Wiebe en Suzan hebben hun droomhuisje sfeervol en knus ingericht, maar in tegenstelling tot de meeste andere bewoners van kleine woningen is ontspullen niet hun hoogste prioriteit. Rond Wiebe’s piano is iedere centimeter benut voor zijn indrukwekkende verzameling vinylplaten, cd’s en boeken, maar ook de rest van het huis is rijk gedecoreerd met allerlei spulletjes. Ze voelen zich er prima bij. ,,Wiebe is wel echt de verzamelaar van ons twee. Hij neemt van zijn zeereizen over de hele wereld dingen mee, maar dan wel dingen die door lokale mensen worden gemaakt en niet worden geïmporteerd uit China of wat dan ook.  Verder hebben we veel muziek en literatuur. Het is heerlijk om bij het vuur in de winter een boek te lezen terwijl een jazz elpee op staat. Daar komt geen scherm bij kijken en dat willen we ook niet.’’

5-jarig jubileum Klein Wonen Magazine

Dit artikel verscheen in januari 2020 in de zevende pdf-editie van Klein Wonen Magazine, dat je nog steeds gratis kunt downloaden door HIER te klikken. In het kader van het 5-jarig jubileum van Klein Wonen Magazine publiceren we de komende tijd inspirerende verhalen en achtergrondartikelen uit de jonge historie van ons online magazine/website, waaronder een aantal die nog niet eerder op onze website zijn verschenen.